Προετοίμασε την ζωή σου μετά το Μπάσκετ, ενώ ακόμα παίζεις Μπάσκετ.

Πρόσφατα περπατούσα αμέριμνος με την κόρη μου Ευθαλία ( Θα μου πεις, πόσο αμέριμνος μπορεί να είσαι με την Ευθαλία, αυτό είναι άλλη κουβέντα) στον μόλο στην πανέμορφη λίμνη μας.
Είχα μια ευχάριστη συνάντηση με έναν φίλο αθλητή ( από άλλη πόλη )που είχα αρκετό καιρό να δω. Έναν ακόμη αθλητή που είχε αφιερώσει την μέχρι τώρα ζωή του αποκλειστικά στον επαγγελματικό αθλητισμό. Έναν αθλητή που στις μικρές ηλικίες ξεχώριζε. Έναν αθλητή που πραγματικά δούλευε πολύ. Σοβαρό παιδί και μετρημένο.
Μετά από τα τυπικά, τύπου, πως από τον τόπο μας και πως τα περνάει τον ρώτησα αν είναι ευχαριστημένος με την μέχρι τώρα πορεία του στον αθλητισμό και αν πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει.
Μου απαντάει κόουτς έφθασα τα 28 μου χρόνια. Αγάπησα τόσο πολύ το μπάσκετ που κατάφερα να πείσω και τους γονείς μου ακόμη, να με αφήσουν να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό. Ήθελα πολύ να γίνω επαγγελματίας. Πήγα σε αρκετές ομάδες όμως όχι στην Α1. Ο μέσος όρος χρημάτων που έπαιρνα ήταν ένας υψηλός μισθός που μου επέτρεπε να ζω άνετα όμως χωρίς να μπορώ να βάλω στην άκρη κάποιο σημαντικό ποσό. Είχα επίσης την ατυχία να χάσω και αρκετά χρήματα από ομάδες που δεν ήταν σωστές απέναντι μου όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι συναθλητές. Αυτό που συνεχίζω να κάνω είναι να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και να κερδίζω κάθε χρόνο και μια καλύτερη συμφωνία για το μέλλον μου.
Τον ρωτάω αυθόρμητα, έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις όταν τελειώσεις τον αθλητισμό? Είσαι 28 χρονών έχεις ακόμα κάποια χρόνια ποιοτικά αν είσαι υγιείς. Τι θα κάνεις μετά?
-Να σας πω την αλήθεια δεν γνωρίζω. Είναι τόσο έντονη η πίεση κάθε χρονιάς που δεν με αφήνει να σκεφτώ μακροχρόνια.
-Αγόρι μου του λέω, έχεις σπουδάσει κάτι?
-Όχι, μου απαντάει. Έπεισα τους γονείς μου να μην δώσω πανελλήνιες και ότι αυτό που ήθελα να κάνω είναι να παίζω μπάσκετ.
-Και του λέω και σε τι θα εμπόδιζαν οι σπουδές από το να παίζεις μπάσκετ?
-Μου λέει έτσι το σκέφτηκα τότε. Πιθανόν θα μου απορροφούσαν χρόνο από την προπόνηση?
-Ο προπονητής που είχες τι σου είπε όταν του είπες ότι δεν θα δώσεις πανελλήνιες.
-Ότι να κάνω αυτό που αγαπάω πραγματικά και ότι αν αγαπάω το μπάσκετ να δοθώ ολοκληρωτικά σε αυτό.
-Οι γονείς σου συμφωνήσαν με αυτό?
-Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Δεν ήθελα με τίποτα να σπουδάσω.
-Αγόρι μου άκου. Είσαι 28 χρονών. Βρες έναν τρόπο να μπεις σε μια σχολή. Έστω και ιδιωτική. Γέμισε γνώσεις και άρχισε πλέον να επενδύεις επιτέλους στον εαυτό σου και στο μέλλον σου. Έχεις ακόμα χρόνο να βάλεις μια αρχή. Άρχισε χτες όχι σήμερα. Αυτό θα σου ανοίξει το μυαλό και θα σε γεμίσει αυτοπεποίθηση για το μέλλον. Θα σε κάνει να σκεφτείς και να οργανώσεις την επόμενη ημέρα της ζωής σου γιατί η πραγματική ζωή για έναν αθλητή ξεκινάει μετα το τέλος της καριέρας του.
Βάλε από τώρα στέρεες βάσεις και προχώρα μπροστά. Άρχισε να αποταμιεύεις όσο μπορείς για να έχεις εάν κεφάλαιο να προχωρήσεις μετά.
Επένδυσε πάνω στην προσπάθεια, τις πίκρες, τις κοροϊδίες τις ήττες τις αποτυχίες τις νίκες όλων αυτών των ετών και χτίσε την επόμενη μέρα σε στέρεα βάση άλλα χτίσε, ξεκίνα, γιατί δεν θα υπάρχει επόμενη ημέρα.
Έχουμε ευθύνη σαν γονείς και προπονητές να ανοίγουμε δρόμους στα παιδιά μας. Να μην τα ενθαρρύνουμε μόνο να είναι καλοί αθλητές άλλα και καλοί μαθητές. Όσο σημαντικό είναι για αυτούς η βελτίωση του στο μπάσκετ άλλο τόσο σημαντικό είναι και η βελτίωση του στο σχολείο του. Η βελτίωση του στον αθλητισμό μπορεί ( αν οι συγκύριες το επιτρέψουν χωρίς τραυματισμούς ) θα να τον κάνει επαγγελματία και η εκπαίδευση του θα τον αποκαταστήσει επαγγελματικά μετά τον αθλητισμό. Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Δεν πρέπει να βάζουμε παρωπίδες στα παιδιά και στους γονείς φουσκώνοντας τα μυαλά τους ότι από το μπάσκετ θα ζήσουν θα βγάλουν εκατομμύρια κλπ. Μπορεί ένας μικρός αθλητής να σκεφτεί σαν σαραντάρης?
Όχι ! Έχουμε εμείς τότε ευθύνη που έχουμε περάσει μέσα από όλα τα στάδια του αθλητισμού να τον προστατέψουμε.
Να μην μας ενδιαφέρει ο αθλητής σαν αθλητής μόνο αλλά σαν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και εκατομμύρια αν ευτυχίσεις να βγάλεις χρειάζεσαι γνώσεις για να διαχειριστείς τα χρήματα η ακόμα και να τα επενδύσεις αλλιώς θα αναγκαστείς να προσλάβεις κάποιον τρίτο να το κάνει για σένα που δυστυχώς δεν θα μπορείς να τον ελέγξεις καθώς δεν θα έχεις τι γνώσεις για αυτό. Αν σου βγει καλός θα είσαι τυχερός αν όμως είναι ανέντιμος τότε θα χάσεις. Και ίσως χάσεις αυτά που απέκτησες μια ζωή.
Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να προστατέψουμε τα παιδιά που αφιερώνουν τα καλύτερα και πιο παραγωγικά τους χρόνια αποκλειστικά στον αθλητισμό. Πρέπει να θεσπίσουμε κανόνες για την παράλληλη μόρφωση των αθλητών. Το ενδιαφέρον μας δεν πρέπει να μένει μέσα στις 5 γραμμές του γηπέδου.
Είμαι σίγουρος πως το παιδί που έχει μέθοδο και πρόγραμμα στην ζωή του μπορεί να είναι εξίσου καλός και στο σχολείο και στον αθλητισμό. Μπορεί παράλληλα να σπουδάζει και να είναι και επαγγελματίας αθλητής. Αυτό θα πρέπει με κάποιο τρόπο να το απαιτούν και οι ομάδες τους. Υπάρχουν πλέον τρόποι να σπουδάσει κάποιο παιδί είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Να παρακολουθεί μαθήματα ακόμα και διαδικτυακά. Στην Αμερική το μοντέλο είναι αυτό. Πρώτα εκπαίδευση και μετά αθλητισμός. Έχουμε δει παικταράδες να αποφοιτούν και να κάνουν μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ ( αν και πλέον υπάρχουν και πολλά παραδείγματα αθλητών που μεταπηδούν αμέσως από το γυμνάσιο στο ΝΒΑ ) αλλά και μεγάλη καριέρα σαν επιχειρηματίες. Εδώ δεν έχουμε αυτή την δυνατότητα αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να χτίσουμε σωστά το μέλλον των αθλητών μας. Θέλουμε αθλητές που να ζουν από το μπάσκετ και μετά το μπάσκετ.
Πολύ θα ισχυριστούν ότι κάποιοι κατάφεραν να φτάσουν ψηλά κάνοντας μεγάλη καριέρα και σωστές επιχειρηματικές επιλογές χωρίς πτυχία. Ναι υπάρχουν και αυτοί. Όμως δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά την εξαίρεση.
Όμως δεν θα ήταν προτιμότερο να μην ήταν η εξαίρεση στον κανόνα και ο κανόνας στην εξαίρεση?
Το κείμενο μου γράφτηκε αποκλειστικά για να προβληματίσει θετικά γονείς, παιδιά, προπονητές και όσους κρατούν στα χεριά τους παιδικά όνειρα και ψυχές.
​
Νίκος Ντούγιας
#Ntougias #Basketball #ioannina #camp